Odysseus

Het gezin Uhlman verblijft enkele weken in Amsterdam en wordt op 3 juni 1943 vanuit Amsterdam, via Apeldoorn, naar de Sicherheitsdienst in Arnhem getransporteerd. Vermoedelijk zijn zij niet terug gegaan naar Amsterdam, want al de volgende dag wordt de familie in doorgangskamp Westerbork geregistreerd.

Op 11 januari 1944 vindt hun laatste reis naar kamp Bergen-Belsen plaats. In de ellende van honger, kou en andere ontberingen sterft als eerste de schoonmoeder van Fritz. In januari 1945 sterft hijzelf. Gert overlijdt op 13 februari en moeder Irma op 12 maart. Als het kamp op 15 april 1945 bevrijd wordt leeft alleen de 14-jarige Erich nog.

Hoe moet je het leven weer oppakken als je 14 jaar bent, de rest van je familie omgekomen is en je hebt de vreselijkste dingen gezien? Erich gaat terug naar Nederland en een ver familielid wordt aangesteld als voogd. Hij vindt onderdak bij de familie Zwartz in Oldenzaal. Later emigreert hij naar de Verenigde Staten. Zijn zoon vertelt dat Erich altijd zei: “Van mijn familie is niemand meer over”. Verder vertelt hij niets over de oorlog en overlijdt in 2009.

Maar toch blijkt op enig moment dat Erich wel verteld heeft. De eigenaar van het vakantiepark, Otto Foelkel, getuigt na de oorlog, in juridische taal is opgetekend: ‘dat hij begin oktober 1945 de jongste zoon van de familie Uhlmann, die bij hem in een zomerhuisje te Beekbergen, ondergedoken was geweest en in april 1943 door Pelk en Oosterdijk is gearresteerd en weggevoerd, heeft gesproken. Dat deze hem vertelde, dat zij via Westerbork naar Duitsland waren getransporteerd, waar zijn vader, moeder en grootmoeder in een kamp zijn overleden, dat hij zelf de lijken van zijn ouders had moeten wegdragen en helpen verbranden’.

Rob Ruijs

‍