Auroralaan 31
Met de kennis van nu zou ik zeggen dat mijn Joodse oom Sylvain Boers (*1920, Oud-Beijerland) een stoornis had in het autistisch spectrum en, iets specifieker, vermoedelijk Asperger.
Sylvain zat samen met zijn vader David en (stiefmoeder) Bertha Boers ondergedoken bij de familie Schurink aan de Auroralaan te Apeldoorn. Een gezin in Apeldoorn dat zich ten doel had gesteld om Joden te redden. Moeder in het gezin, een kloeke en kordate vrouw, handelt snel als men ’s avonds met gezin en onderduikers aan de surrogaatkoffie zit en er opeens een razzia in de straat is. De onderduikers haasten zich naar hun schuilplaatsen. Moeder Schurink pakt snel de koffiepot en begint de al reeds gebruikte koffiekopjes vol te schenken. Als de Duitsers binnenstormen zegt zij: “Ik hoorde jullie aankomen en heb alvast koffie ingeschonken.” De nazi’s waren zo onder de indruk dat zij na het kopje koffie gewoon weggingen en het huis niet doorzochten.
Als twintiger is Sylvain echter moeilijk te handhaven in het gezin Schurink. Weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving en uit het dagelijks ritme is hij een gevaar. Uit verklaringen van andere onderduikers in dit pand wordt duidelijk dat Sylvain vermoedelijk (bijna) een psychose heeft gehad. Na overleg met een betrouwbare huisarts wordt besloten om hem gedrogeerd op de weg ‘te vondeling’ te leggen, zodat hij niet langer een gevaar is voor de familie Schurink en de andere onderduikers. Sylvain wordt ‘krankzinnig’ verklaard en opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis in Warnsveld. Men zal misschien geweten hebben dat hij Joods was maar er werd niet over gesproken. Hij overleeft de oorlog.
Jolanda van Rij
